Uważam, że ze względu na tę stratę można wybaczyć autorce upiększanie rzeczywistości. Sięgając po powieść Kuki Gallmann sądziłam, że będzie to kolejny reportaż z wyprawy; pamiętnik wspomnień z podróży marzeń. Tymczasem natrafiłam na kawał dobrej historii autorki, która rzuciwszy wszystko, postanowiła odnaleźć swoje miejsce na afrykańskim kontynencie.

Książka na półkach

Życie i działalność Kuki wryły się nie tylko w ziemie Afryki, ale także w moje serce. A może dlatego, że do niej po prostu trzeba dojrzeć, by zrozumieć kwestię trudnych pożegnań.”Marzyłam o Afryce” to książka autobiograficzna o…

• U Karen Blixen przeczytamy więcej o Afryce i trudach prowadzenia farmy.
• Czasem nie mogłam przebrnąć, czasem chłonęłam jak gąbkę.
• Historia Kuki to siła, wiara i ta moc, która mimo wiatru w oczy, daje nadzieję na lepsze jutro.
• Dlatego nie sposób nie porównywać tej książki do “Pożegnania z Afryką”, zwłaszcza że Karen Blixen jest kilka razy wspomniana w książce Gallmann.Są to jednak odmienne pozycje.

Najnowsze opinie o książkach autora

Spojrzenie na naturę i szacunek do świata przyrody i świata zwierząt. Miłość jest nieśmiertelna, śmierć zaś to tylko horyzont, a horyzont to tylko ograniczenie naszych oczu.

Książki i czasopisma

Przeszkadzała mi ilość ludzi, znajomych, imion i nazwisk. Nie byłam w stanie ich zapamiętać, tym bardziej, że niektórzy pojawiali się na chwilę. Zafascynował mnie ponownie świat bez komputerów, telefonów, internetu.

Losy zarówno pożyczka 1000 jej, jak i jej bliskich, nieprzerwanie wprawiają czytelnika w zdumienie. Historię pewnego szczególnego słonia pamiętam do dziś.

Popularne w kategorii książek autora

Jest to opowieść o miłości do Afryki, do męża, syna i do życia, o tym co czyni człowieka w życiu silniejszym, o… Studiowała nauki polityczne na Uniwersytecie w Padwie. Od dzieciństwa zafascynowana Afryką, wyjeżdża w roku 1970 do Kenii, by w dwa lata później z mężem i synem przenieść się tam na stałe. W środowisku kenijskim i na arenie międzynarodowej zasłynęła w związku z założeniem fundacji The Gallmann Memorial Found. Instytucja ta stworzyła na ranczu Ol Ari Nyiro w Laikipii wzorcowy program naukowo-dydaktyczny, który zakładał wypracowanie metod harmonijnego współistnienia człowieka i naturalnego środowiska.

Ciemny Kontynent zabrał jej syna oraz miłość życia, ale mimo to, nie poddała się, walczyła każdego dnia o przetrwanie słoni czy nosorożców w ich naturalnym środowisku. Zawzięcie zmagała się z bezpieczeństwem najcenniejszych skarbów Afryki, w tym kości słoniowej, borykając się z kłusownikami, nielegalnym handlem i okrutnymi mordami zwierząt tylko na potrzeby komercji i mody.

Książki autora

• A pomiędzy tym wszystkim jest człowiek, jego słabości, pragnienia i marzenia i ….”…małe radości często pomagają unieść wielkie ciężary”.
• Sięgając po powieść Kuki Gallmann sądziłam, że będzie to kolejny reportaż z wyprawy; pamiętnik wspomnień z podróży marzeń.
• Miłość jest nieśmiertelna, śmierć zaś to tylko horyzont, a horyzont to tylko ograniczenie naszych oczu.
• Wspomnienia ukazują magiczny krajobraz Kenii, są wyrazem miłości pisarki do Czarnego Lądu.

Dawno nie poruszyła mnie tak bardzo żadna książka. Jest to powieść autobiograficzna, więc tym bardziej poruszająca się staje. Autorka opowiada o swojej fascynacji Afryką, o tym, co doprowadziło do decyzji zamieszkania w Afryce, a dalej… Jest to opowieść o miłości do Afryki, do męża, syna i do życia, o tym co czyni człowieka w życiu silniejszym, o potwornych tragediach, po których Kuki Gallmann podnosi się coraz silniejsza. Raczej nie płaczę na filmach i nad książkami, ta powieść jednak wycisnęła ze mnie morze łez.

• Jest to opowieść o miłości do Afryki, do męża, syna i do życia, o tym co czyni człowieka w życiu silniejszym, o…
• Stworzyć fundację The Gallmann Memorial Found, zajmującą się badaniami nad życiem człowieka w koegzystencji z fauną i florą Afryki.
• Jej drugi mąż, Paolo Gallmann, przed przeprowadzką do Kenii bywał w Afryce wiele razy i skutecznie swoją miłością do Czarnego Kontynentu zaraził Kuki.
• Tymczasem natrafiłam na kawał dobrej historii autorki, która rzuciwszy wszystko, postanowiła odnaleźć swoje miejsce na afrykańskim kontynencie.

Podobne książki

Dlatego jej wspomnienia tak „dobrze” się czyta, i tak bardzo chce się być właśnie tam, gdzie oczy widzą inny świata i być może rozum nie zawsze jest gotowy na przyjęcie tylu wrażeń. Historia Kuki to siła, wiara i ta moc, która mimo wiatru w oczy, daje nadzieję na lepsze jutro. Polecam każdemu kto kocha Afrykę, przyrodę i dzikie pożyczka 1000 zł dla zadłużonych zwierzęta. A pomiędzy tym wszystkim jest człowiek, jego słabości, pragnienia i marzenia i ….”…małe radości często pomagają unieść wielkie ciężary”.

Marzyłam o Afryce

Kuki Gallmann skupia się bardziej na życiu rodzinnym, ogromnym bólu po stracie najważniejszych mężczyzn swojego życia. Podnosząc się po tych tragediach, założyła fundację, która działa do dziś i wspiera dziką naturę w Kenii. A zaczęło się od ratowania gatunku czarnych nosorożców i nierównej walki z kłusownikami, którzy chcieli pozyskiwać kość słoniową.Jeśli ktoś chce poznać Czarny Ląd z książek, musi sięgnąć po inną pozycję. „Marzyłam o Afryce” Kuki Gallmann w swej autobiograficznej powieści zaprasza nas na ranczo Ol Ari Nyiro w Laikipii do Kenii i dzikiej oraz pięknej i niebezpiecznej Afryki.

Zawiera ona wspomnienia związane z życiem na ranczu w Laikipii, przepełnione osobistymi refleksjami na temat życia i śmierci, dramatu ludzkiego życia, bólu i przemijania. Wspomnienia ukazują magiczny krajobraz Kenii, są wyrazem miłości pisarki do Czarnego Lądu. “Marzyłam o Afryce” jest w główniej mierze książką przepełnioną wspomnieniami o osobach, które Czarny Ląd odebrał autorce. Niestety książka nie mówi zbyt wiele o Afryce, główna os wydarzeń skupiona jest na założeniu rancza w Kenijskim buszu. Czy opowieść Kuki Galllmann jest lukrowana? Jak najbardziej, autorka potrafiła usprawiedliwić nawet polowanie na słonie przez jej męża.Uważam jednak, że książkę można przeczytać w chwili zastoju czytelniczego. Kuki Galllmann jest bardzo ciekawą osobistością, przyczyniła się do ochrony wielu zagrożonych gatunków zwierząt, a fakt, że po starcie najbliższych nie poddała się i nie zrezygnowała z wymarzonej Afryki jest godny podziwu.

“Marzyłam o Afryce” długo leżała w mojej biblioteczce, czekając na przeczytanie. Może dlatego, że wciąż żywe mam wspomnienia z lektury “Pożegnanie z Afryką” Karen Blixen i filmu ze wspaniałą Meryl Streep. Jej drugi mąż, Paolo Gallmann, przed przeprowadzką do Kenii bywał w Afryce wiele razy i skutecznie swoją miłością do Czarnego Kontynentu zaraził Kuki. Oboje podróżowali po Kenii, by ostatecznie osiąść w Laikipii, gdzie założyli ranczo i zatrudnili wielu tubylców. Ich dom, podobnie do innych domów w Kenii, był otwarty na odwiedziny innych Europejczyków, którzy postanowili swoje życie wieść w Afryce. Dlatego nie sposób nie porównywać tej książki do “Pożegnania z Afryką”, zwłaszcza że Karen Blixen jest kilka razy wspomniana w książce Gallmann.Są to jednak odmienne pozycje. U Karen Blixen przeczytamy więcej o Afryce i trudach prowadzenia farmy.

Niesamowicie odważna decyzja, niesamowicie odważna kobieta. Każda strona książki przesiąknięta emocjami; każda z wyjątkowym przesłaniem i nauką. Historia, choć smutna, wciąga od pierwszej https://twincitymedicalsociety.com/kredyt-samochodowy-bez-bik-jak-dziaa-to-rozwizanie/ strony. Każda strona książki przesiąknięta emocjami;… Jak najbardziej, autorka potrafiła usprawiedliwić nawet polowanie na słonie przez jej… Czasem nie mogłam przebrnąć, czasem chłonęłam jak gąbkę.

Książki i czasopisma

Marzeniem Kuki od zawsze był Czarny Ląd i mimo wielu przeciwności losu, wielu łez w tym osobistych tragedii (Afryka zabrała jej ukochanych mężczyzn) udało jej się zbudować swój świat. Stworzyć fundację The Gallmann Memorial Found, zajmującą się badaniami nad życiem człowieka w koegzystencji z fauną i florą Afryki. Kuki oddała serce Afryce dosłownie i w przenosi.